Kreng
Bij ons in het dorp is het altijd haat en nijd tussen de sportclubs. Ze eindigen meestal vlak bij elkaar in de competitie. Dit jaar ook weer. Het is zelfs zo erg dat de finale van aanstaande zaterdag tussen deze twee clubs gaat.
De zus van Rebekka speelt in het kampioensteam, zoals zij dat zelf noemt. Het is een felle tante en zij heeft er veel voor over om zaterdag de titel te winnen. Na de training van vandaag komt ze met een paar meiden van haar team thuis nog wat drinken.
“Weet je”, hoort Rebekka haar zeggen, “we moeten gewoon van die Mirjam af. Als die niet meedoet, zijn ze hun topscorer kwijt. Dan redden wij het vast wel. Vanavond krijgt ze een blessure, daar zorg ik wel voor.”
Rebekka weet niet wat zij hoort. Dit is gemeen, zeg! Mirjam zit bij haar in de vulploeg en moet vanavond werken. Rebekka is zelf vrij. Wat moet zij doen? Als die avond de winkel sluit, loopt Rebekka met een paar andere vakkenvullers naar buiten. Bij de fietsenrekken staat haar zus met een paar andere meiden. “Hè, wat doe jij hier? Je was toch vrij?”